Ćwiczenia KUDO W latach dziewięćdziesiątych XX wieku miałem zaszczyt spotykać się z chińskimi Mistrzami Qi Gong. Rozmowy z nimi przekonały mnie, że człowiek Zachodu nigdy nie zostanie porządnym mistrzem, nie mówiąc już o wprowadzeniu czegoś nowego do sztuki posługiwania się energią. W związku z tym, kiedy powstało pierwsze ćwiczenie, nazwałem go Stylem Szalonego Indyka, ponieważ sumienie nie pozwoliło zamachnąć się na Smoka, Tygrysa, Żurawia i inne Szlachetne Zwierzęta. Do Szalonego Indyka zaczęły dochodzić inne ćwiczenia oraz medytacje, w końcu utworzył się kompletny system, który nazwałem, pamiętając nauki Mistrzów, z japońskiego Kudo, czyli Głupią Drogą. Można również wymawiać Gudo, ale używam pierwszego wariantu z pamięci o filmie “Kin-dza-dza!” (ZSRR, 1986). System rósł i ciągle się zmieniał, pojawiały się nowe ćwiczenia i medytacje oraz Kyukudo, czyli głupie strzelanie z łuku, więc publikacja opisu nie nadążała za zmianami. Dopiero teraz system wystarczająco dojrzał, tempo zmian wyhamowało i przyszedł czas opublikować opis ćwiczeń. Opisane niżej ćwiczenia są zdrowotne i nie wymagają specjalnych umiejętności. Można spróbować wykonywać je samodzielnie, chociaż nic nie zastąpi doświadczonego instruktora, mogącego realizować przekaz poza słowami (o przekazie poza słowami przeczytasz w Pojęciach ogólnych). W każdym razie przy pomocy opisu można przygotować się do wejścia w grupę ćwiczących przy minimalnych stratach dla grupy. Należy pamiętać, że niedoświadczony ćwiczący jest w stanie zniszczyć energię całej grupy. Warto więc użyć tego opisu do przygotowania się i zrozumienia, o co chodzi w tym wszystkim, żeby zminimalizować obciążenie grupy. Przecież szacunek do wszystkich żywych istot jest nieodłącznym elementem Głupiej Drogi. Lecznicze ćwiczenia mają unifikowane nazewnictwo: od Szóstej Kolumny w górę. Piąta Kolumna jest ćwiczeniem przejściowym, wprowadzającym w pomaganie innym, i może być ćwiczona powszechnie. Jeśli chcesz zobaczyć, jak wyglądają ćwiczenia, można pobrać filmy pod zakładką Do pobrania. Powrót Pojęcia ogólne Oddech Oddech odgrywa bardzo ważną rolę, ponieważ zapewnia podtrzymanie życia i oczyszcza nas z niepotrzebnych rzeczy. W trakcie ćwiczeń oddychamy w specyficzny sposób (odwrócony, embrionalny albo taoistyczny oddech). Wdech: wciągamy brzuch, napinamy i podnosimy mięśnie krocza, prostujemy kolana. Wydech: rozluźniamy brzuch, krocze i lekko uginamy kolana. Robimy tak we wszystkich ćwiczeniach, ale warto oddychać w ten sposób również po za ćwiczeniami, ponieważ przynosi to dodatkową energię. Powrót Dan Tien Nazwa oznacza Pole Eliksiru. Są to zbiorniki energii w naszym ciele, które pełnią wiele funkcji i są ważnymi obszarami, na których należy zwracać szczególną uwagę. W opisie wspomnę tylko niektóre z tych funkcji. Nie mają struktur fizycznych, ale są realne i w miarę ćwiczeń stają się odczuwalne. Rozróżnia się dolne, środkowe oraz górne Dan Tien. Dolne Dan Tien znajduje się w brzuchu, projekcja jego środka znajduje się o dwa palce poniżej pępka. Jest to główny zbiornik energii życiowej, zawiaduje podstawowymi funkcjami, w tym umysłem. W języku japońskim nazywa się Hara, stąd harakiri, ponieważ jego uszkodzenie powoduje śmierć. Środkowe Dan Tien znajduje się w okolicach serca. Zawiaduje uczuciami, również miłością. Rozwój środkowego Dan Tien wzmaga empatię. Górne Dan Tien znajduje się w czaszce na poziomie czoła. Jego funkcje są związane z widzeniem (nie mylić z patrzeniem), czyli świadomością ciała energetycznego. Oczywiście jest to opis niepełny i niedoskonały, należy przekonać się samodzielnie, co potrafią te elementy naszego ciała energetycznego. Powrót Bramy Intencji Również ważne centra energetyczne, ale znajdujące się przeważnie na zewnątrz ciała fizycznego. Poza opisanymi niżej są jeszcze inne centra energetyczne, nie odgrywające aż takiej wielkiej roli w ćwiczeniach, ale za to bardzo ważne w leczeniu i medytacjach. Górne Bramy Intencji znajdują się na poziomie skroni po bokach głowy. Środkowe Bramy Intencji znajdują się mniej-więcej na poziomie stawów biodrowych. Dolne Bramy Intencji znajdują się przy stopach, na poziomie wewnętrznych i zewnętrznych kostek. Górne, środkowe i dolne Bramy Intencji są połączone między sobą poprzez Centrum decyzji oraz dolne Dan Tien. Dolne Bramy Intencji oraz Bramy Zdrowia są również połączone parami między sobą. Pośrednio, wszystkie Bramy Intencji są połączone między sobą i z Dolnym Dan Tien. Bramy Zdrowia znajdują się po obu stronach kolan w płaszczyźnie bocznej. Brama gardła znajduje się w gardle, na poziomie miękkiego podniebienia. Swoim zasięgiem obejmuje język, górna część krtani, tylną ścianę gardła, górną część szyjnego odcinka kręgosłupa, dół czaszki i miękkie podniebienie. Używana jest w medytacji Język Wieloryba. W miarę postępu może się powiększyć. Dupa Naguala to podwójny twór energetyczny, znajdujący się na poziomie Górnego Dan Tien, z przodu i na boki od twarzy. Nazwa jest związana z tym, że my, jako strunowce (Chordata), należymy do wtóroustych, czyli wtórnogębowców. W trakcie rozwoju embrionalnego wtóroustych z pragęby powstaje anus. Innymi słowy nasze usta są pierwotnym odbytem. Cyce Naguala znajdują się na poziomie Środkowego Dan Tien, z przodu i na boki od klatki piersiowej. Jaja Naguala znajdują się trochę niżej Dolnego Dan Tien, z przodu i na boki od miednicy. Masaż i obracanie Bram Naguala ułatwia zatrzymanie wewnętrznego dialogu i wejście w stan drugiej uwagi (stąd nazwa). Bram Intencji nie da się przesunąć, ale energię w nich można obracać, można pobierać z nich energię lub je energią napełniać. To zjawisko jest wykorzystywano w ćwiczeniach, ponieważ znacząco wzmacnia energię Bram Intencji. Powrót Centrum Decyzji Znajduje się na poziomie gardła, tuż nad mostkiem, częściowo na zewnątrz ciała. Jego rozwój związany jest z umiejętnością podejmowania decyzji. Powrót Merydiany i punkty akupunktury Klasyczna akupunktura wyróżnia czternaście merydianów (dwanaście parzystych i dwa nieparzyste) oraz kilkaset punktów na nich. Oddziaływanie na te punkty wpływa na przepływ energii w merydianach i przez to poprawia zdrowie. Merydiany dzielą się na dwie grupy: merydiany yang oraz merydiany yin. Energia w merydianach yang (energia yang – męska, gorąca, wznosząca się) płynie do góry, w merydianach yin (energia yin – żeńska, zimna, opadająca) spływa na dół. W rzeczywistości punktów jest nieporównywalnie więcej. W dodatku tylko punkty, który przejawiają aktywność w momencie nakłuwania, mogą wpłynąć na stan zdrowia. Nakłuwanie punktów nieaktywnych w żaden sposób nie daje efektu. Ponieważ każdy człowiek jest inny i choruje w swój własny niepowtarzalny sposób, książkowe podejście znacząco ogranicza efektywność akupunktury. Ćwiczący Kudo pod okiem doświadczonego instruktora opanowują stopniowo sztukę dostrzegania aktywności w punktach i bezbłędnego trafienia w nie. To jest skutkiem tak zwanego przekazu po za słowami (patrz niżej). Dopiero po opanowaniu tej umiejętności taki ćwiczący może rozpocząć naukę pomagania innym. Sztuka pomagania jest na tyle trudna, że bez odpowiedniego przygotowania nie ma możliwości wykonania zabiegu bez szkodzenia sobie oraz pacjentowi. Lo punkty Specyficzne punkty łączące po kilka merydianów naraz. Dzięki tym punktom można regulować poziom energii w systemie merydianów i przenosić nadmiarową energię z jednego merydianu do innego, w którym akurat jest jej niedobór. Wprowadzając energię wgłąb Lo punktu, napełniamy od razu trzy merydiany. W Stylu Szalonego Indyka używamy następujące Lo punkty: Sanyangluo – (PO8) cztery cuny (szerokość czterech palców plus szerokość kciuka) nad stawem promieniowo-nadgarstkowym, między kością łokciową a kością promieniową na zewnętrznej stronie przedramienia. Łączy między sobą trzy merydiany yang ręki. Jianshi – (O5) miedzy ścięgnami mięśnia dłoniowego długiego i ścięgnem mięśni promieniowego zginacza nadgarstka, 3 cuny (szerokość czterech palców) nad fałdem promieniowo- nadgarstkowym wewnętrznym. Łączy między sobą trzy merydiany yin ręki. Xuanzhong – (PŻ39) 3 cuny (szerokość czterech palców) nad górnym brzegiem kostki zewnętrznej, na przednim brzegu kości strzałkowej. Łączy między sobą trzy merydiany yang nogi. Sanyinjiao – (ŚT6) w tył od kości piszczelowej, 3 cuny (szerokość czterech palców) nad górnym brzegiem kości przyśrodkowej. Łączy między sobą trzy merydiany yin nogi. Jingming – (PM1) ok. 3 mm w głąb od wewnętrznego kąta oka. Jest to Lo punkt systemu Cudownych Merydianów. Cudowne Merydiany Oprócz klasycznych wyróżnia się osiem Cudownych Merydianów, służących za zbiorniki, do których spływa i gdzie gromadzi się nadmiar energii. Innymi słowy merydiany te służą jako zbiorniki retencyjne dla dodatkowej energii. Ćwiczenia Kudo powodują, że z czasem system merydianów na tyle wypełnia się energią, że całkiem zanika. To zjawisko można porównać z powodzią, podczas której koryto rzeki staje się niewidoczne. W takich okolicznościach energia może płynąć w dowolnym kierunku, w zależności od potrzeb. Kanał centralny Inaczej nazywa się Sushumna lub Shushumna. Pionowy kanał energetyczny wewnątrz ciała w okolicach trzonów kręgów. Przez ten kanał energia podnosi się do góry i oczyszcza umysł. Odgrywa on decydującą rolę w oświeceniu. W niektórych kulturach ruch energii w tym kanale jest używany do przebicia kości czaszki i uzyskania przez to bezpośredniego kontaktu z górną energią. Merydian pasa. Jeden z Cudownych Merydianów, służących za zbiorniki przy nadmiarze energii. Jak sama nazwa wskazuje przebiega poziomo wzdłuż pasa. Może służyć za przechowalnię dodatkowej energii, na przykład “Skalpela”, którym będziemy się posługiwać w razie potrzeby. Powrót Kokon Nie zgadzam się z Engelsem, że życie jest sposobem istnienia ciał białkowych. Wolę definicję, że życie to świadomość mająca określone granice, ponieważ istnieją również świadomości nie posiadające ciał fizycznych. Nazywa się je duchami, sprzymierzeńcami, itd. My też temu podlegamy, ponieważ nasze ciało energetyczne jest ograniczone stałą powierzchnią, którą nazywamy kokonem. Kokon może się rozciągać i kurczyć, w zależności od stanu energii w danym momencie. Kiedy kokon pęka, energia ucieka i człowiek umiera. Moce nieposiadające granic też istnieją. Są to, na przykład Mgła, Wiatr, Światło, Grawitacja, Intencja itd. Szczelina kokonu Pionowa szczelina znajdująca się z przodu kokonu. Ma najbardziej słabe miejsce i najłatwiej się otwiera w okolicach dolnego Dan Tien. Przez szczelinę tracimy lub uzyskujemy energię. Również zewnętrzne wpływy najłatwiej odbywają się przez nią. W trakcie ćwiczeń szczelina się otwiera, ponieważ przez nią dostaje się do nas nowa energia. W związku z tym, w ramach BHP, każde ćwiczenie kończy się ruchem zamknięcia szczeliny żeby zminimalizować ucieczkę energii. Powrót Zasada lewej strony Wszystkie asymetryczne ruchy zaczynamy zawsze od lewej strony. Powrót Zasada czterech Wszystkie powtarzające się ruchy wykonujemy cztery lub krotność czterech razy. Powrót Druga uwaga Uwaga, czyli świadomość, ciała energetycznego. Ponieważ wszystkie ćwiczenia i medytacje Kudo pochodzą z drugiej uwagi, nie jestem ich autorem. Szczerze mówiąc, w większości przypadków nie mam pojęcia, kto jest autorem. Mnie się tylko udało wyciągnąć je na powierzchnię i przenieść do pierwszej uwagi (uwagi ciała fizycznego), czyli wysłowić i pokazać. Powrót Informacja Istnieje mnóstwo definicji informacji, zależnych od dziedziny, zajmującej się tym zjawiskiem. Z punktu widzenia Kudo, informacja to niematerialne, ale realne, zjawisko będące odwrotnością entropii, czyli opisujące stopień uporządkowania systemu, którego dotyczy. Informacja utrwalona jest wiedzą. Informacja powstaje pod warunkiem równoczesnego istnienia trzech składowych: źródła informacji, środka przeniesienia informacji oraz odbiornika informacji. Dopiero istnienie wszystkich trzech składowych pozwala na jej powstanie. Chociaż jest to zjawisko niematerialne, jest w stanie wywołać poważne zmiany w systemie, którego dotyczy. Na przykład, jeśli w kinie krzyknąć „Pożar!”, wybuchnie panika. Ale tylko pod warunkiem, że publiczność zna jakiś słowiański język… Innym przykładem jest możliwość wprowadzenia głębokich zmian w żywym organizmie przez wirusy. W dobie pandemii COVID-19 jest to bardzo aktualne. Mamy źródło (chora osoba), nośnik (powietrze i strumień kropelek z wirusem) i odbiornik (zdrowa osoba). Przy zablokowaniu jednego ze składników choroba nie powstaje. Czyli: izolacja, maseczki, szczepienia. Usunięcie dowolnej składowej procesu powstawania informacji przerywa proces epidemiczny. Powrót Przekaz poza słowami Posiadamy po dwa ciała, więc naukę, którą otrzymujemy w trakcie całego życia, można podzielić na dwa rodzaje. Rodzaj pierwszy nauki znają wszyscy. To nauka ciała fizycznego. Należą do niej nie tylko edukacja szkolna, ale również sztuka, kontakty fizyczne, zapachy itd, czyli wszystko, co oddziałuje na nas poprzez pięć zmysłów, niezależnie, czy jest to działanie jednorazowe (np. mowa), czy też utrwalone (np. sztuka, książki itd). Każdy wpływ na nasze zmysły czegoś nas uczy, szkoła nie ma w tym monopolu. Rodzaj drugi to nauka ciała energetycznego. W tym przypadku energia zewnętrzna oddziałuje na nasze ciało energetyczne, przekazując mu informację, i w ten sposób go zmienia. Informacja w tym przypadku jest przekazywana poza zmysłami i jest utrwalana nie w mózgu, lecz w strukturze ciała energetycznego. Kiedy świadomość ćwiczącego rozszerza się na tyle, że on zaczyna postrzegać strukturę swego ciała energetycznego, informacja ta staje się dla niego dostępna i może być użyta w życiu codziennym. Zjawisko to objawia się, na przykład, w opanowywaniu przez ćwiczących Kudo umiejętności robienia akupunktury bez studiowania odpowiedniej literatury i stażu u nauczyciela akademickiego. Dlatego właśnie tak ważny jest kontakt z doświadczonym instruktorem, który potrafi przekazać informację bezpośrednio. Żaden opis nie jest w stanie tego dokonać. Przekazem poza słowami doskonale posługuje się Mistrz Pies, który prowadzi razem ze mną gospodarstwo domowe. On jest autorem Obracania Energii, Dobrej Zmiany (ruch ściskania energii nad głową) oraz 20. Kolumny. Mistrzowie nadają na wszystkich dostępnych częstotliwościach. Należy tylko siedzieć cicho i słuchać. Źródłem wiedzy jest pokora. Powrót Punkt połączenia Energia naszego ciała energetycznego jest oddzielona od energii zewnętrznej kokonem. Zewnętrzna energia przenika w głąb kokonu, ale tylko niewielka część łączy się z energią wewnętrzną. Miejsce, gdzie następuje łączenie energii zewnętrznej z wewnętrzną, nazywa się punktem połączenia. Właśnie w tym miejscu powstaje świadomość ciała energetycznego, ponieważ możemy postrzegać tylko to, co oddziałuje na nasze zmysły. Przedmioty postrzegamy przez pięć zmysłów, energię - przez punkt połączenia. Punkt połączenia znajduje się na zewnątrz ciała fizycznego, z tyłu, kilkadziesiąt cm od pleców i ma wielkość piłki tenisowej. Punkt połączenia może się powiększać, wtedy postrzegamy więcej różnych obszarów energii, czyli poszerzamy świadomość. Przesunięcie punktu połączenia powoduje, że postrzegamy zupełnie inne obszary energii wewnątrz kokonu. Ruch punktu połączenia powoduje deformację kokonu i pozwala na postrzeganie obszarów energii leżących poza ciałem energetycznym. Ruch punktu połączenia jest używany w niektórych medytacjach oraz Kiukudo. Rozszerzenie się punktu połączenia na całe ciało energetyczne pozwala nam poznać całą dostępną konfigurację energii i nazywa się trzecią uwagą, totalną wiedzą albo pełnym oświeceniem, ponieważ dostępne stają się wszystkie rodzaje energii, które człowiek jest w stanie ogarnąć. Innymi słowy, głównym celem ćwiczeń Kudo jest dotarcie do wiedzy. Stąd też wynika, że druga uwaga to uwaga ciała energetycznego, kiedy punkt połączenia obejmuje tylko jego część, zazwyczaj bardzo niewielką. Rozszerzenie świadomości, z osobistego punktu widzenia, wygląda jak poszerzenie się i przesunięcie punktu połączenia. Z punktu widzenia postronnego obserwatora jest to poszerzenie spektrum energii, którą człowiek jest w stanie odbierać i jest związane z powiększeniem osobistej częstotliwości energii danej osoby. Jeśli przypiszemy do jednej oktawy klawiatury fortepianowej (siedmiu klawiszy) siedem kolorów widzialnego światła (380–750 nm), to klawiatura, opisująca wszystkie możliwe częstotliwości rozciągnie się do Słońca (cyt. za Richardem Hammondem). Można więc powiedzieć, że klawiatura, do której przypisana jest trzecia uwaga, czyli wszystkie możliwe do uświadomienia przez człowieka częstotliwości energii oraz połączona z tym informacja, ciągnie się od Polski do wschodniego wybrzeża USA. Taka jest różnica między tym co nazywamy naszym światem (pierwsza uwaga, siedem klawiszy) a tym, co naprawdę jesteśmy w stanie ogarnąć. Żeby to uzmysłowić wystarczy porównać wymiary piłki tenisowej oraz ciała energetycznego. Punkt połączenia roślin, w odróżnienie od ssaków, znajduje się nisko, blisko ziemi, co pomaga w nawiązaniu kontaktu z drzewami. Drzewo szybczej zwróci na nas uwagę, jeżeli zatrzymamy się i postoimy w jego punkcie połączenia. Rośliny lepiej rosną, kiedy ich punkt połączenia jest skierowany na południe. Warto też wspomnieć pojęcia znanego, nieznanego i niepoznawalnego. Znane - to jest pierwsza uwaga, jedna oktawa naszej klawiatury, to co nazywamy swoim światem. Nieznane - to jest to, co jesteśmy w stanie poznać, czyli druga uwaga, obszary energii, do których dano nam mieć dostęp. Niepoznawalne nie da się w jakikolwiek sposób opisać i każda próba wkroczenia na jego teren jest śmiertelnie niebezpieczna. To ta część klawiatury, która ciągnie się do Słońca. Rozróżnienie tych pojęć jest niesłychanie ważne, ponieważ zależy od niego nie tylko możliwość poszerzenia wiedzy, ale także nasze istnienie. Powrót Obca instalacja Produkt działalności pasożyta energetycznego, opanowującego nasze umysły i kierującego naszym zachowaniem. Pasożyt znajduje się na zewnątrz nas, obca instalacja jest jego narzędziem, służącym do sterowania swoim stadem i pobierania energii, produkowanej przez stado, przy pomocy emocji. Najbardziej jaskrawymi przejawami działania pasożyta są wewnętrzny dialog, poczucie nieśmiertelności oraz egoizm i egocentryzm. Ponieważ pasożyt ten karmi się naszą energią, powstającą w wyniku emocji, wewnętrzny dialog i egoizm dają mu nieograniczoną władzę na nami. Sprawdzić powyższe twierdzenie jest bardzo łatwo. Wystarczy zadać sobie pytanie: „Skoro to ja gadam, to czemu nie mogę przestać?”. Pozbyć się obcej instalacji nie da się tylko chęcią, ponieważ pasożyt ten jest potężny i ludzie nie mają siły, żeby z nim walczyć, tym bardziej że są osłabieni swoimi emocjami na tyle, że energii starcza im tylko na podstawową działalność. Nie da się też pozbyć się pasożyta przy pomocy myślenia lub modlitwy, ponieważ wszystko to jest wytworem obcej instalacji. Jedyną możliwością powrotu do wolności jest stanie się dla pasożyta niesmacznym. Dla osiągnięcia tego celu należy zmienić siebie na tyle, żeby pasożyt zostawił nas w spokoju. Wymaga to żelaznej dyscypliny, ćwiczeń i medytacji. Pasożyt ten pojawił się na Ziemi stosunkowo niedawno, co zostało odnotowano w mitologii greckiej. Prometeusz został ukarany nie za to, że dał ludziom ogień, lecz za danie im złudnych nadziei i poczucia nieśmiertelności, w związku z czym poczuli się bogami (co, zresztą, trwa do tej pory). Co ciekawe, Prometeusz nie doczekał się ani jednej świątyni pomimo tego, jak wiele zrobił dla ludzkości oraz tego, że był tytanem, wujkiem Zeusa, czyli zajmował wysokie stanowisko w hierarchii Olimpu. Podrzędne najady i driady miały swoje świątynie, ale nie Prometeusz. Dlaczego? Prometeusz był jedynym bogiem, który nikogo nie zabił, starał się tylko pomagać (gorzej lub lepiej). Po co więc takiemu idiocie stawiać świątynię? Takie informacje skłaniają do refleksji… Trochę psychologii. Świadomość w pierwszej uwadze zawiera wiele pułapek, ponieważ jest kontrolowana przez obcą instalację. Ego nigdy nie poddaje się bez walki i często zastępuje postęp w rozwoju wyobrażeniami o nim. Wszystko, co jest opisane na tej stronie należy rozumieć dosłownie i wykonywać, a nie wyobrażać, jak często myślą początkujący. Dla ułatwienia samokontroli opisuję tu psychologiczne oczywistości, na które mało kto zwraca uwagę: - człowiek płacze tylko w jednym przypadku - kiedy rozczula się nad sobą, - człowiek obraża się również tylko w jednym przypadku - kiedy słyszy prawdę, którą przed sobą ukrywa. Na tym polega psychoanaliza - pacjent gada do tej pory, póki do niego nie dotrze, że nie ma racji i tego nie wysłowi. Stąd też wynika, że podświadomość to ta część świadomości, w której siebie oszukujemy. Powrót Medytacja Istnieje wiele definicji medytacji. Niektórzy nawet przyrównują medytacje do modlitwy. Tak nie jest, ponieważ modlitwę można streścić słowem „DAJ”, a medytację – słowem „BIERZ”. Oprócz tego modlitwa odbywa się w pierwszej uwadze, a medytacja – w drugiej. Z punktu widzenia Kudo medytacja jest ćwiczeniem pomagającym wyciszyć umysł (czyli zatrzymać wewnętrzny dialog) oraz skierować umysł w stronę pozbycia się ego, którego osłabienie daje dodatkową energię i pozwala przenieść świadomość na ciało energetyczne, osiągając drugą uwagę. Najważniejszą skłądową wzystkich ćwiczeń, w tym również medytacji, jest intencja, od której zależy końcowy wynik. Nie da się pozbyć się ego bez niezłomnej intencji. Powrót Śnienie Spędzamy w łóżku 1/3 życia. Wielu mistrzom nie odpowiadało takie marnotrawstwo czasu, opracowali więc system ćwiczeń, pozwalający kontrolować sny przy pomocy medytacji, żeby w trakcie snu również przebywać w drugiej uwadze. Śnienie różni się od snu tym, że jest prawdziwe. Sen – to tylko obrazy w świadomości śpiącego. Śnienie zaś jest procesem realnym, śniący działa, wpływa na siebie i otoczenie, może pomagać innym, może również się rozchorować lub zginąć, i będzie to wyglądało tak samo, jak choroba lub śmierć poza śnieniem. Nie będzie komu się obudzić... Ciało bez energii i świadomości jest martwe. Póki ciało fizyczne śpi, ciało energetyczne jest aktywne i działa, co pozwala zaoszczędzić mnóstwo czasu. Na przykład, część ćwiczeń Kudo pochodzi z medytacji, a część – ze śnienia. Metody wejścia w stan śnienia nie opisuję, ponieważ posługuję się technikami Mistrzów, zewnętrznymi wobec Kudo. Wiele informacji na temat śnienia można znaleźć w pracach Carlosa Castanedy. Powrót Oświecenie Pojęcie oświecenia istnieje w wielu wschodnich systemach filozoficznych i religijnych. W buddyzmie jest to wgląd w swoją prawdziwą naturę, osiągany przy pomocy medytacji. Z punktu widzenia Kudo, oświecenie rozpoczyna się od momentu pierwszego zatrzymania wewnętrznego dialogu (jap. kensho), a kończy się rozszerzeniem punktu połączenia na całą zawartość kokonu (jap. satori). Używam japońskiego nazewnictwa, ponieważ mój dobroczyńca mieszkał w Japonii. Pewnego razu w śnieniu znalazł mnie Lama i zadał pytanie: „Czy to prawda, że ego samoistnie znika wraz z oświeceniem?”. Odpowiedziałem Mu, że nie, ponieważ oświecenie jest procesem, rozpoczynającym się od pierwszego wglądu w swoją prawdziwą naturę. Wtedy ego, chociaż jest nieco osłabione, ma się całkiem dobrze. Dopiero podążanie ścieżką pozbycia się ego pozwala osiągnąć pełne oświecenie. Innymi słowy, zanik ego jest warunkiem, a nie wynikiem oświecenia. W podziękowaniu za naukę Lama przekazał mi „Szlifierkę kątową” oraz „Szufladki”. Nazwy te nie mają nic wspólnego z Lamą i pochodzą z mojej pierwszej uwagi. Rozmowa z Lamą, oczywiście, nie odbywała się w języku polskim. Powrót Ćwiczenia grupowe Ćwiczenia samodzielne są tak samo ważne jak ćwiczenia w grupie. Samodzielnie ćwiczymy po to, by wzmocnić swoją energię, naprawić zdrowotne problemy, nabrać sił, lepiej wykonywać obowiązki itd. Bez samodzielnych ćwiczeń nie ma rozwoju. Ćwiczyć samodzielnie należy codziennie, najlepiej rano i wieczorem. Nie ma czasowych ograniczeń, im więcej tym lepiej. Mistrzowie powiadają, że jeden dzień bez ćwiczeń musimy nadrabiać przez tydzień. To prawda, cofamy się w rozwoju energetycznym i duchowym znacznie szybciej, niż idziemy do przodu. Warto pogodzić się z tym zjawiskiem i go zaakceptować. Nie ma innego wyjścia, jeżeli zależy nam na posuwaniu się do przodu. Ćwiczenia samodzielne służą rozwojowi osobistemu. Ćwiczenia grupowe służą zaś poprawianiu błędów oraz rozwijaniu umiejętności współpracy i dbania o innych. Nadrzędnym celem Kudo jest opanowanie pomagania innym, więc bez rozwoju empatii staje się to bezcelowe. Oprócz tego grupa współpracujących ćwiczących wytwarza nieporównywalnie więcej energii, niż suma poszczególnych osób ćwiczących osobno. Dlatego w ćwiczeniach grupowych współpraca się opłaca, ale pod warunkiem, że nikt się z niej nie wyłamuje. Jedna nieuważna osoba zazwyczaj niszczy owoce wysiłku całej grupy. Ćwiczenia grupowe służą nie tylko rozwojowi osobistemu, ale również rozwojowi całej grupy. Innymi słowy, w domu ćwiczymy dla siebie, w grupie – pracujemy dla innych. Oba te rodzaje ćwiczeń są jednakowo ważne. W związku z powyższym w grupie należy wykonywać wszystkie ruchy synchronicznie z prowadzącym. Dokładność synchronizacji i uwaga powinny być na tyle wzmożone, że jeśli prowadzący się pomyli, to należy „pomylić się” razem z nim. Grupa skorzysta na tym znacznie więcej, niż przy próbach „poprawiania” błędu. Omówić błędy można zawsze po zakończeniu ćwiczenia, ale w trakcie główną rzeczą powinny być uwaga i współpraca. Wszystkie ćwiczenia Kudo można wykonywać tak pojedynczo, jak i w grupie. Ale trzy z nich przeznaczone są specjalnie do grupowych ćwiczeń, ponieważ skierowane przede wszystkim na współpracę i rozwój empatii. To Wesoły Robaczek, Śniadanie Mistrzów oraz Piąta Kolumna. Wesoły Robaczek i Śniadanie Mistrzów służą połączeniu energii ćwiczących celem powstania wspólnego kokonu. Piąta kolumna zaś rozwija przede wszystkim empatię. Ćwiczenia te są bardziej wydajne w grupie, chociaż warto dokładnie przećwiczyć je w domu, żeby później mieć lepszy efekt przy ćwiczeniach grupowych. Powrót Ciągnięcie energii W ćwiczeniach energię można pchać albo ciągnąć. Wszystkie znane mi systemy ćwiczeń używają przeważnie pchania energii. W Kudo, jak zwykle, jest na odwrót – w większości ruchów energia jest ciągnięta lub pchana i ciągnięta jednocześnie. Wymaga to większej uwagi i intencji, ale daje wymierne wyniki. Żeby zilustrować różnicę, rozpatrzmy dwa rodzaje fal. Powiedzmy, że wiatr podniósł na oceanie fale o wysokości jednego metra. Takie fale można nazwać powierzchniowymi lub płaskimi. Wystarczy zanurzyć się na kilka metrów, żeby ruch ustał. Sytuacja będzie wyglądać zupełnie inaczej, jeżeli dno oceanu podniesie się o jeden metr. Ponieważ woda jest cieczą praktycznie nieściśliwą, na powierzchni oceanu powstanie garb wysokości jednego metra, który spowoduje tsunami. Taką falę można nazwać poprzeczną lub strukturalną. Energia takiej fali jest nieporównywalnie większa niż fali powierzchniowej. Podobne zjawisko występuje w ćwiczeniach. Kiedy energia jest pchana, powstaje fala powierzchniowa. Energię przenoszą „zmarszczki” energetyczne, powstające przed ruszającymi się częściami ciała. Kiedy zaś energię ciągniemy, wywołujemy falę strukturalną, ponieważ energia podąża za ruchem i przemieszcza się z innych miejsc ciała energetycznego w obszar z obniżonym „ciśnieniem” energii. Dlatego, właśnie, jest to trudniejsze, niż pchanie. Oczywiście, najlepszy efekt osiągamy, kiedy pchamy i ciągniemy energię jednocześnie. Powrót Rozluźnienie Ciało i umysł powinny być rozluźnione w trakcie wszystkich ćwiczeń. Napięte są tylko uwaga oraz energia. Ćwiczenia wykonujemy bardzo wolno, zgodnie z oddechem. Powrót Uśmiech Uśmiech jest nieodzownym elementem ćwiczeń Kudo. W trakcie wszystkich ćwiczeń należy utrzymywać ciągły uśmiech, niezależnie, czy się chce uśmiechać, czy też nie. Bez tego ćwiczenia nie będą wystarczająco efektywne. Bez uśmiechu energia szybko się rozprasza i znika. Utrzymanie uśmiechu jest łatwiejsze, niż się wydaje. Wystarczy tylko się zmusić do pierwszego uśmiechu, a wkrótce sztuczny uśmiech szybko i niezauważalnie przejdzie w naturalny. Powrót Niedziałanie Bardzo trudno pisać o czymś, co nie poddaje się opisowi słowami, ponieważ taki opis jest działaniem, czyli rzeczą odwrotną do niedziałania. Niedziałanie jest czymś, co wykonujemy wbrew oczywistości. Na przykład się uśmiechamy kiedy wcale nie chce się tego robić. Dzięki przełamywaniu stereotypów i nawyków niedziałanie pomaga produkcji i gromadzeniu energii, działanie zaś energię tylko zużywa. Innymi słowy niedziałaniem jest dowolną czynnością, która podnosi poziom energetyczny człowieka. Na przykład, chorujemy, ponieważ robimy to, co się chce. Kiedy zaczynamy robić to, czego się nie chce - zdrowiejemy. Przykładami niedziałania są uśmiech, medytacja, śnienie, niemyślenie, wybaczanie, pomaganie innym bez oczekiwania nagrody itd. Oczywiście, wszystkie ćwiczenia Kudo to jedno wielkie niedziałanie. Powrót Czas Tak samo, jak o niedziałaniu, trudno pisać o czymś, co nie istnieje. Wszyscy wiedzą, że czas może przyspieszać lub wleć się bardzo wolno. Również w jednej chwili można przeżyć całe życie. Tak się dzieje, ponieważ czas jest pochodną świadomości ciała fizycznego, czyli pierwszej uwagi. Carlos Castaneda ujął to następująco: „We wszechświecie istnieje tylko energia, a energia jest tu i teraz. Wszędzie i zawsze – tylko tu i teraz”. Przez naukowców czas jest również ściśle połączony z przestrzenią (mówi się o czasoprzestrzeni). Względem przestrzeni Ziemia wykonuje bardzo skomplikowany ruch. Obraca się wokół swojej osi, obraca wokół Słońca, razem ze Słońcem obraca wokół centrum galaktyki. Galaktyka również porusza się względem innych galaktyk… Z tego by wynikało, że chcący podróżować w czasie musi uwzględnić zmianę pozycji Ziemi w przestrzeni. Ale tak naprawdę, to nie musi, ponieważ czas jest po prostu produktem umysłu… Stąd też wynika, że skoro czas jest wewnątrz umysłu, to umysł znajduje się poza czasem. Powrót Pozycja podstawowa Wszystkie ćwiczenia rozpoczynamy jednakowo, w podstawowej pozycji: umysł wyciszony i rozluźniony, ciało wyprostowane i rozluźnione, ręce zwisają wzdłuż ciała, nogi na szerokości barków, kolana lekko ugięte. Stopy skierowane palcami lekko do wewnątrz. Przy takim ułożeniu stóp energia paluchów łączy się, przez co jednoczy lewą i prawą połowy ciała. Powrót